”Zihinler de paraşütler gibi açık oldukları zaman en iyi şekilde çalışırlar.”
– Lort Thomas Dewar
Gerçek, Bir'likte. Dönüşüm, kararlı bir güç gerektirir.
Merhaba,
İçinizde her an sizi tetikleyen arzularınızın farkında mısınız?
Bir sonuç, bir yargı, bir düşünce belki sizi o an tetikleyen…
Ne kadarının farkındasınız?
Aynaya bakarak kendiniz hakkında ne kadar bilgi sahibi olur ve tatmin olursunuz?
Pamuk Prenses masalındaki kötü cadı karakterindeki gibi! Hep bir şüphe, hep bir endişe belki de kontrol etme çabasıyla?
Peki, bulunduğunuz koşullarda ne yapıyorsunuz? Ne yapmıyorsunuz?
Tembellik, umursamazlık tüm zihni meşgul ederken en kolayı belki de suçlamak, şikayet etmek?
Ve…
Her şeye rağmen sadece duymamak, görmemek niyeti ile yapılan belki de başıboş arzuların peşinden gitmek; sonucu ne olursa olsun…
Öylece, düşünmeden.
Düşünmek; sadece kendimiz için düşünmeyi biliyoruz. Bir diğerini düşünmeyi bilmiyoruz. Toplumsal kurallar olmasa, ki ilerleyen zaman olgusunda kurallardan kuralsızlığa bir geçişin içerisindeyken sadece mevcut olduğu sanılan aklı korumaya yönelik bir kaç aksiyon belki de?
En yakın ilişkilerde önem verdiğin ancak aldatılmaktan şikayet ederken aldatan, yalansız ilişkilerin özleminden bahsederken küçük arzular ve hesaplarla fantezinin içinde kaybolan ilişkiler, birbirini hissetmekten uzak, ellere yapışmış telefonlar, ilişkinin anlamının sadece fiziksel temasa dayandığı durum/olayların içinde belki de? Bıkkınlıkla, diğer otoriteler karşısındaki utanç belki de? ”En sevdiğim kişiler” dediklerinden vazgeçiş belki de? En sevdikleriniz ve aranızdaki bağın hiç olmayışı belki de?
Hep birlikte egonun içerisinde, egoist davranışların en olduğu bir zamandan geçiyoruz. Keskin çizgilerle hayranlığın nefretin tuzağına düşmüş, düşünmekten uzak, geçmişin öcünü almak istercesine.
Oysaki unutulan en büyük gerçek hepimiz aynı teknedeyiz.
Başıboş arzularınızla eylemin sonunda nasıl hissediyorsunuz?
En iyi dileklerimle. Sevgiler, saygılar.
Arzu Aykın
BÜTÜNÜN DENGESİ 
Yorum bırakın