BÜTÜNÜN DENGESİ

”Kendinizi ruhu olan bir beden değil de bedeni olan bir ruh olarak görmeye başlayın.” Wayne Dyer

Gerçek, Bir'likte. Dönüşüm, kararlı bir güç gerektirir.

Merhaba, nasılsınız? Umarım iyisinizdir!

Bir bakışla konuya hemen giriş yapıyorum.

İnsanın doğumu ile başlayan süreci çocukluk, ergenlik, erişkinlik, yaşlılık ve ölümle biter. Bunu hepimiz biliyoruz. Geçici boyutun yani dünya realitesi denilen yer; canlı ve hissedilen nitelikleri, değişim ve dramdır. Duygusal olarak algılanan değişim, dram doğurur. Değişmeden kalmak sonsuzluk anlamına gelir.

Yunanca’da “büyük bir şey yapmak, mistik ayinler uygulamak ya da kurban sunmak” anlamına gelen ”drao” sözcüğünden türetilen dram, yapılmakta olan bir şeyi anlatır ve “tiyatro” sahnesinde sergilenen etkinlik anlamına gelir. Ona eşlik eden “theatron” sözcüğü ise “seyretmek, huşu ve hayranlık içinde tanıklık etmek, yaşamı seyretmek olarak tanrıların (theos) seyretmesine eşlik etmek” anlamına gelen “theoein” teriminden türetilmiştir. Esas olarak temsil edilemez olan, insan etkinliği ve deneyimi içinde ve onun aracılığıyla gözle görülür ve anlamlı hale gelir.

Dram ve tiyatro, insan varoluşunun ritüelleştirilmiş ya da mitleştirilmiş sembollerini sunar. Varoluşun güçleri, varoluşun saklı düzeyinde transpersonel güçler tarafından insan etkinliğinde, ıstırapta, yazgıda ve gelişim de sahneye konan, yaşamın trajik ya da komik “muntazam ” niteliğini, varoluşsal anlamı betimler.

Bizleri duygusal olarak harekete geçiren ve hisler iki yönlü olduğu için de çatışma ya da gerginlik yaratan, statik dengeyi bozan her tür düzen ya da anlam örüntüsünü dramatik olarak niteleriz. Dram, dengeyi yeniden sağlamak ya da parçalanmışlığı riske atmak için bir meydan okuma anlamı taşır. Olayların doğanın yasalarıyla neden/sonuç ilişkilerini, hedef ve amaca dair yönelişimiz, kapasitemiz dramatik deneyimlerimize dayanır.

Tüm doğal ifadeler kutuplaşma üzerinden algılanır . Karşıtlar olmaksızın algılayamaz ve muhakeme edemeyiz. Diğer bir deyişle zıtlıklar arasındaki gerginlik yaşamda form, örüntü farkındalığımızın önemli bir ifadesidir. Her form her örüntü özgün, eşsiz, özgür olmak ve yüce bir bütünün örüntüsü şeklinde analiz edilerek büyük resme ulaşmak için mücadele eden eşsiz parçalar arasında karşılıklı etkileşim yolu ile işlerlik kazanır.

Daha sade yazarsam hoşlandım/hoşlanmadım, sevdim/sevmedim yaklaşımıdır dram üzerinden yazdıklarım. Dram insanın olgunlaşma sürecinde yaşamın nabzını oluşturur. İki kutupluluk ve karşıtlığın etkileşimi organizmanın dengesi, temeli olabilir mi?

Yaratılan doğamız insanın kendiliğinden ve kaçınılmaz olarak yok etme dürtüsü verir. Yıkıcılık, yaratıcılık için bir zorunluluktur. Değişen realitede eski olanı yıkmadan hiç bir şey yaratılamaz. Burada önemli bir durumla kar karşıyayız: Çatışma!

Güce karşı kuvvete örnekleme de yapalım ki konumuz daha anlaşılır olsun. Bağışlayan*suçlayan, anlayan*kavrayan, canlandırıcı, yorucu, kendinden emin*kibirli, manevi*maddi, tutumlu*cimri, yapıcı*yıkıcı…

Bu çatışmayı çözüme kavuşturmak kendimizi ya da daha büyük ihtimalle başkalarını kurban etme ihtiyacı duyarız. Ne dersiniz? Peki, hangisini tercih etmek size, bize ne getirir, neyden razı olursunuz? Neyin analizini yapar karar verirsiniz? Bunun neden/sonuçları nelerdir? Bir’likte, birlikte düşünelim.

Bir soru ile de bitirelim. Gerçekten zıtlıklar arasındaki yaşam içerisinde varlığınızda, varlığınızla hayat amacınız ne? Herkes bu sorunun cevabını aramıyor. Peki siz arıyor musunuz? Yoksa ne?

Sevgi ve saygılarımla.

Arzu Aykın

Gerçek, Bir'likte. Dönüşüm, kararlı bir güç gerektirir.