”Sevgi birbirinize bakmak değil, birlikte aynı yöne bakmaktır.” – Antoine de Saint Exupery
Gerçek, Bir'likte. Dönüşüm, kararlı bir güç gerektirir.
Sanki dünya kocaman bir köy gibi. Her bir gün köyün sağından solundan, aşağısından yukarısından yangın haberleri gündemi oluşturuyor. Yangınların götürdükleri her geçen gün büyüyor. Hissettirdiklerini konuşmuyoruz daha… Üstüne su krizi… Buna eklenen elektrik kesintileri…
Ev, apartman tarlasına dönmüş büyük köyümüzde gece gündüz nefes almak imkansız gibi… Gecenin boşluğu uykusuz hallerimiz ile dolarken kişinin bir sonraki güne nasıl başladığını tahmin etmek zor olmasa gerek. Sanki kaçınılmaz sonuçlar giderek artıyor… Nedir tüm bu olanlar? İşe gitmenin ıstıraba dönüştüğü sıcaklar, beraberinde, hem işe giden hem de hizmet alan açısından tahammülsüzlüğü de getiriyor.
”Nasılsın?”
”Yuvarlanıp gidiyoruz.”
Gördüklerimiz karşısında dehşete düşmeyi çoktan bıraktık. Normalleştirilen bir durumun da daha aşağısında belki de umursamazlık ile öylece izliyor muyuz?
Birbirimize vermekten sakındığımız hatta vermeyi hiç düşünmediğimiz sadece kendimize sakladığımız nedir ki bu haldeyiz?
Bu köyde aşağı yukarı her yer böyle olsa gerek ki mutlu olan bir kişiye hasret bir haldeyiz.
İşte tam o an o muhteşem soruyu soralım kendimize!
Sıcakların bizlere hissettirdiği tahammülsüzlükte hayatın manası nedir ki ne yapıyoruz ya da yapmıyoruz?
Neyin eksikliği içinde hissediyoruz?
”Sebepleri görmezden geldikçe sonuçların daha da büyüyeceği bir ıstıraba dönüşmesi kaçınılmazdır.” – Anonim
Arzu Aykın
BÜTÜNÜN DENGESİ 
Yorum bırakın