”Eğer üzüntü ile dengelenmeseydi, mutluluk kelimesi anlamını yitirirdi.” -Carl Gustav Jung
Gerçek, Bir'likte. Dönüşüm, kararlı bir güç gerektirir.
Sanki insanın bütün bir hayatı kendini sevmek, kendini sevdirmekle geçiyor. İnsan bunun farkındadır ya da değildir.
Peki, ilişkilerinizde tüm eylemlerinizdeki niyetiniz nedir? Sonuçlar bize bir fikir verebilir mi? İlişkilerde bir takas mevcuttur diyebilir miyiz? Ya da ne?
Ve…
Hatta insanın kendine bile dillendirmekten kaçındığı niyetleri nelerdir?
Sevmek ile ilişkilendirilen bir çok eylem, eylemsizlik, insani özellik vardır. Ayrıca bunlara yüklenen anlamlar da kişiden kişiye değişir. İlişkilerde kişileri birbirine yakınlaştıran, ortak özelliklerdir. Yine aynı ilişkilerde birbirinden uzaklaştıran özellikler de, kişinin gelişmeyi bekleyen özellikleridir. Burada düşünülmesi gereken önemli olan neye ihtiyacımız olduğunu belirlemektir. Neye yönelik? Tabi ki amaca yönelik daha ileri seviye kaliteli ilişkiler içerisinde olabilmektir belki de.
Sorun şu ki günlük hayatımız geçiştirilen, tüketilmeye, hırpalanmaya, kendisine yeni oyuncaklar arayan iç içe geçmiş ilişkilerle çevrilidir. Bu ne iyidir, ne de kötüdür. Eylemlerin hepsinde niyet önemlidir.
Hayatın manasını sorgulamaktan uzak ilişkilerde bunun bir önemi yoktur. Anlamı olduğu savunulan ilişkilerde de çaba sarf edilmediğinden yine bir önemi yoktur.
Şu an dünya fokurdayan bir kazan gibi.
Bir an durun ve sorun kendinize: ”Kendim dışında kimi, neden seviyorum? Neden sevmiyorum?” Çok uzun değil, bir kaç dakika zaman ayırsanız göreceksiniz ki kendiniz ile ilgili bir izlenime de tanıklık edeceksiniz.
Kişi kendi dışında olan hiç bir şeyi sevmiyor. Sadece bir süreliğine haz alıyor.
Sevmekten ne anladığınızı ve ne yaptığınızı yazın. Üşenmeyin. Bir kaç dakika sadece. Yazamıyor olsanız dahi….
Denemelisiniz. Yapacağınız ya da yapamadığınız çalışma size gösterecektir.
En iyi dileklerimle.
Arzu Aykın
BÜTÜNÜN DENGESİ 
Yorum bırakın